بررسی عوامل اثرگذار بر ناپایداری مزمن مچ پا

کد مقاله : 1278-CNF

نویسندگان

شهرام آهنجان * عضو هیات علمی

چکیده مقاله

ناپایداری مزمن مچ پا یکی از فراوان ترین و آزاردهنده ترین عوارض ناشی از اسپرین های حاد مفصل مچ پا است. هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل اثرگذار بر ناپایداری مزمن مچ پا بوده است. بدین منظور 40 آزمودنی در قالب دو گروه (20 ورزشکار با ناپایداری مزمن مچ پا و 20 ورزشکار بدون سابقه ی آسیب مچ پا) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. متغیرهای مورد مطالعه ی شاخص توده بدنی، پهنای قسمت قدامی پا، افت استخوان ناوی، دامنه حرکتی فعال و غیرفعال دورسی فلکشن، دامنه حرکتی فعال و غیرفعال اینورژن و آزمون چابکی ایلینویز بودند که در بین آزمودنی های دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه، مصاحبه و معاینه جمع آوری و سپس با استفاده از آزمون های t دو گروه مستقل (t test) و تحلیل تشخیصی (discriminant analysis) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. در بررسی مقایسه ی عوامل اثرگذار بر آسیب، در دو متغیر پهنای قسمت قدامی پا و دامنه حرکتی غیرفعال اینورژن تفاوت معناداری در سطح (05/ 0 < p) بین دو گروه وجود داشت. در بررسی ترکیب متغیرها برای متمایز کردن دو گروه مشخص شد که مدل شامل هشت متغیر مستقل یا پیشبین تحقیق قادر بود بطور معنادار در سطح (05/ 0 < p) دو گروه را از هم متمایز کند. نتایج طبقه بندی نشان داد که این مدل 85% گروه سالم، 80% گروه ناپایداری مزمن مچ پا و 5/82% کل نمونه را بطور صحیح پیش بینی کرده است. همچنین دو متغیر پهنای قسمت قدامی پا(54/0) و دامنه حرکتی غیرفعال اینورژن(51/0) بالاترین همبستگی را با تابع تشخیصی داشتند. در کل پهنای قسمت قدامی پا و دامنه حرکتی غیرفعال اینورژن به عنوان دو عامل خطرزا برای ناپایداری مزمن مچ پا در نظر گرفته شده که می توانند بطور معنادار در اتیولوژی آسیب نقش داشته باشند.

کلیدواژه ها

ناپایداری مزمن مچ پا، اسپرین مچ پا

وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر